Błąd

Mówiłam już, że nienawidzę życia z nim? Już tego nie cofnę. Naważyłam sobie piwa to teraz muszę je wypić. Będę z nim żyć do końca życia a mam nadzieję że szybko umrę.

 Mam nadzieję, że już zaraz, za parę minut, za parę godzin... 

On jest błędem w moim życiu, którego nie da się cofnąć, nie da się zmienić.

Im dłużej z nim żyje tym bardziej chce umrzeć. Jestem nikim, jestem zerem, jestem żałosnym tworem życia. 

Śmieć

Jeżeli myślicie, że ktokolwiek was kiedykolwiek pokocha to jesteście w błędzie. Czysta miłość nie istnieje, zawsze jest toksyczna. Niestety dla niektórych jesteście tylko śmieciami.

3 tygodnie do ślubu a ja czuję, że dla nikogo się nie nadaje. Jestem zbyt chora żeby to wszystko ogarnąć, zbyt zajęta żeby pomyśleć o leczeniu i zbyt biedna żeby iść na leczenie. Mam nadzieję, że niedługo to wszystko się skończy. Zapowiadałam już wiele razy, że odejdę. Na zawsze. Nikt mi nie wierzy. Mam nadzieję, że uwierzą po mojej śmierci. Chociaż wtedy też będę jednym wielkim problemem. 

Nie potrafię się odnaleźć. Nie potrafię się powstrzymać przed okaleczaniem siebie. Nie tylko fizycznym ale i psychicznym. Powtarzam sobie w głowie "komplementy", które usłyszałam od najbliższych. Łatwiej jest odejść na zawsze niż żyć z rozdartym sercem i złamaną duszą.